Publié : 2008-12-07
Dins las vilas bèlas.
Los aprèp-mièjorns acaumants quora lo solelh è de plomb. Quora l’aire ven espés amb la polsièra e empeissonat per l’odor de la naftalina o de l’essença. Dins lo bruch enòrme dels motors. Iò, sentissi la mòrt. Nonmas lo cial entre las teuladas per orizont. Jos mos pès, lo betum es a fónder. Lo cial en naut a l’espessor e l’odor d’aquel betum fondut, coma se n’èra qu’un bèl bocin de trepador d’un blau un pauc mai clar pausat sus las bastendas. Lo cap me dol amb aquela calor, aquela odor, aquel bruch. M’assèti en qualqu’un luèc, boti mas doas mans sus la templas, barri los uèlhs e mascholhi lo gost de ma vita esbolhada.